Tweede update vanuit Brazilië

Floripa wat ben je mooi, naja eigenlijk is het eiland Santa Catharina prachtig en is de stad Florianopolis een leuke stad die zijn naam aan het eiland min of meer geeft en tegelijkertijd het broertje van de Golden Gate (in constructie) op z’n naam heeft. Op dit eiland voor de kust van Brazilië kun je bijzonder veel stranden vinden, als surfer de golven van rond de 3 meter bedwingen, een deel van de overgebleven 7% Atlantische Regenwoud doorkruisen en elke nacht feesten in clubs aan het strand of de lagune. Op het surfen na heb ik dat allemaal gedaan! Alhoewel ik surfen toch meer begin te waarderen. Misschien toch maar lessen nemen, in Rio allicht.

Vanuit mijn hostel met uitzicht op een afgelegen strandje en de baai, werden elke dag activiteiten georganiseerd. Zo ben ik op mijn tweede dag met 8 mensen naar het ‘mooiste strand’ van Floripa gegaan. Hier kan je alleen komen nadat je een trail van een uur door de bossen/heuvels gelopen hebt. En dat was het zeker waard! Op het strand heb ik met een paar jongens gevoetbald en daarna gezwommen in de zee, die tevens echt een hele lekkere temperatuur heeft. De deining en de golven zijn wel heel gevaarlijk. Als je nog met je voeten bij de grond kan gaat het wel, maar voorbij dat punt ben je een speelbal van de natuur. 1 van ons was dermate ver in de zee geraakt dat we haar nog maar net konden zien. Dat was wel even schrikken. Gelukkig waren er een paar surfers die haar konden helpen. Na zo’n heerlijke relaxdag hebben we met elkaar gegeten in het hostel en na een paar drankjes in de ‘Towerbar’ gingen we naar een Braziliaans feest. Hier speelde een band forró-muziek (naar de gelijknamige dans) waarop alle mannen en vrouwen innig met elkaar aan het dansen waren. Het deed mij denken aan een combinatie van een side-step, salsa en bachatta. Zelf heb ik een privé-les gehad waardoor ik op beginners niveau een beetje mee kon doen met de Brazilianen.

De volgende dag heb ik in totaal 8 busritten gemaakt om de noordkant van het eiland te bezichtigen. Zolang je van bus naar bus hopt in terminals betaal je slechts 3,5 reals (1 euro) in totaal. Het gaat niet heel snel, maar op deze manier heb ik wel bijna elke weg van de noordkant gezien! :D Mijn doel was eigenlijk een fort uit de 18e eeuw op de Noordwestelijke punt van het eiland. Dit fort diende samen met wat kleinere forten als een verdedigingswerk voor de Portugese kolonie. De bouwstijl van dit fort is toch weer een beetje anders dan wat ik tot nu toe gezien had. Bijvoorbeeld de 2 wachttorens vond ik origineel. Op mijn weg terug naar het midden van het eiland liep ik door een villawijk. Eigenlijk gewoon een strandplaats voor rijke mensen met hun vakantiewoningen en een plek voor exclusieve feesten en concerten (Steve Angelo, Robin Schulz en Lost Frequencies treden daar binnenkort op). ’s Nachts feestte ik met een groep van 15 reizigers op een reggae-ton en electronic party. De DJ was echt fantastisch, omdat hij precies voelde wat men voor muziek wilde en hij voegde live een persoonlijke sound toe aan zijn mix met behulp van een hobo!

Op mijn laatste dag heb ik samen met Gabriel (met wie ik de avond ervoor opgetrokken had) een scooter gehuurd en zijn we de Zuidkant van het eiland gaan verkennen. Naast twee mooie ‘miradors’ zijn we langs 5 stranden geweest. Heel tof om op een scooter over de wegen te scheuren op zoek naar de pareltjes van het eiland. Helaas mocht ik geen eigen scooter, omdat ik geen scooter ervaring heb. Daar moet ik maar eens iets aan doen. :) In ieder geval, ik kon nu navigeren en cameraman spelen. Ik kan me voorstellen dat deze verhalen heel surrealistisch klinken met temperaturen rond het vriespunt in Nederland. Hopelijk wekken mijn blogs niet dermate afkeer op dat jullie stoppen met lezen. Ik vind het leuk om mijn ervaringen te delen op mijn manier met iedereen die het wil lezen.

Momenteel zit ik in de bus die me vannacht naar Sao Paolo zal brengen. Op naar een nieuw avontuur!

Op een zonnige dag ben ik aangekomen in allicht de grootste stad van Brazilië en sowieso de grootste waar ik ook geweest ben. Sao Paolo heeft zelf in de stad 11 miljoen mensen, maar met de buitengebieden erbij telt het 21 miljoen mensen. Dat is 10% van de bevolking van dit immense land. Deze drukte van mensen kun je overal in de stad merken. Uiteraard is het nooit stil, maar het heeft misschien ook de ergste files van het land en een heel groot deel van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Er zijn veel mensen die hun ellende proberen te vergeten door alcohol, crack of andere drugs te gebruiken.

Van andere reizigers hoorde ik dat het lastig is om de stad echt te zien als toerist. Het werd mij daarom aangeraden om een couchsurfing adres te zoeken. Met deze app worden mensen die een bank vrij hebben en graag andere mensen ontmoeten gekoppeld aan mensen die een plek zoeken om te slapen en graag hun verhaal delen. Zo ben ik nu dus in het appartement van Antonio die in het centrum woont met een vriend boven de allicht meest drukke straat van het economische hart. Het is leuk om met een echte Sao Paoloiaan (?) te praten en onze culturen uit te wisselen. Zo heb ik gisteren hem geleerd hoe je een ovenschotel met hartige kaartdeeg kan maken en hij mij vanmorgen dat je van cassave poeder hele gezonde pannenkoekjes kan maken.

Maar eerst eens even terug naar mijn eerste dagen in Sao Paolo. Ik kwam zaterdagmorgen vroeg aan in de grootste terminal die ik ooit gezien had. Serieus, ik heb een uur gezocht naar de toeristenbalie om een kaart van de stad te krijgen met wat uitleg! Net op het moment dat ik besloot maar een taxi te nemen om naar een hostel met wifi te gaan, vond ik het bureau. Met de informatie die ik kreeg ben ik vervolgens snel op zoek gegaan naar een hostel (terwijl een taxi-chauffeur mij een rondleiding gaf door de stad), om daarna last-minute deel te nemen aan een Free-Walking-Tour door het oude centrum. In drie uur ben ik met zeker 30 andere toeristen langs de highlights gelopen. Anders dan mijn verwachtingen heeft deze stad enorm veel mooie gebouwen. Diverse kerken met een hele hoge kathedraal en kleurrijke gebouwen. Veel historie vind je hier niet op de Jezuïetenkerk na, waardoor Sao Paolo ontstaan is. Na deze tour heb ik met de Engelse Mia (die ik ontmoet had met de Tour) een kunstmuseum bezocht. Eerst zag ik mezelf niet als een kunstpersoon, maar dat begint een klein beetje te veranderen. De collectie bestond uit sculpturen, schilderijen en abstracte kunst. Met de abstracte kunst werd veel gespeeld met perspectieven en gezichtsbedrog. Onderweg naar de metro liepen we tegen een stadsfestival op. Na wat navraag, de overduidelijke handen in de lucht en opwekkende muziek gezien en gehoord te hebben, bleek het een Evangelisch festival te zijn. Leuk om dat even mee te pikken.

Naast dit festival is dit echt het weekend van feesten en activiteiten. Vrijdag- en zaterdagavond traden namelijk Guns ’n Roses op! We hebben nog geprobeerd een kaartje te scoren, maar dat lukte niet. Op zondag heb ik meegelopen met een Free-Walking-Tour door de regen door lokale wijken waar enorm veel (toffe) graffiti kunst te zien is. Zelfs de gitaar speler van The Rolling Stones heeft er een kunstwerk achter gelaten! De foto’s zijn een beetje wazig door mijn haastig verzonnen regenhoes! :p Na deze tour haaste ik me door de straten op zoek naar een bar waar ze de Grand Prix F1 van Sao Paolo uitzonden. In de Cervejaria Nacional plofte ik op een stoel voor de TV en liet ik me verwennen met een bierproeverij van de bieren die een verdieping lager gebrouwen werden. Hopelijk hebben jullie de race kunnen zien, want wat heeft Verstappen zich weer laten zien! Prachtig. Daarnaast was er natuurlijk het afscheid van Felipe Massa wat hier in Brazilië veel in beweging bracht.

De dag erna heb ik gestruind door het regenachtige Sao Paolo op zoek naar wat souvenirs. Gelukkig vond ik wat meer vermaak ’s avonds in mijn hostel toen wat jongens besloten om uit eten te gaan. Uiteindelijk sloten we de avond af door uit te gaan in DE uitgaanswijk van Sao Paolo: Villa Madalena. Deze avond was het de nacht vóór de nationale vrije dag om de vorming van de republiek te herdenken. Vandaar dat er veel barren open waren waar lokale bandjes de mensen lieten dansen op Forró en Samba. In onze bar was dat ook het geval en met de kleine kennis van Forró, wat weggevallen ervaring van Salsa en een Braziliaanse die me graag de nationale dans wilde leren, kan ik nu ook een beetje Samba. Een hele leuke ervaring was toen de band besloot de Forró en de Samba muziek te mixen. Dat was wel een pittig ritme… :)

Voordat ik naar Antonio vertrok heb ik een fiets gehuurd en ben ik door het grote stadspark gaan fietsen. Heerlijk om even uit de drukte van de stad te zijn, de zon op mijn huid te voelen en al die Brazilianen te bekijken die aan het hardlopen, fietsen of wandelen waren.

Vandaag heb ik mijn tijd gebruikt om wat meer van de grote straat bij dit appartement te zien. Zo heb ik door een stadspark(je) gewandeld, diverse schilderijen (en enge Chinese krijgers) gezien in een tof museum en een expositie bekeken over de mascottes van al die bekende en minder bekende merken (de M&M’s karikaturen, Ronald McDonald, Coca Cola Santa Claus en nog veel meer). Het is toch bizar hoe goed de bedrijven een (positief) beeld weten te scheppen van hun bedrijf d.m.v. zo’n geanimeerd figuurtje!?

Mijn reis heb ik inmiddels weer iets verder uitgestippeld, nu met vliegtickets. Nadat ik Rio de Janeiro bezocht heb, vlieg ik naar Buenos Aires om daar na een paar dagen door te vliegen naar Santiago, Chili, waar oude vrienden van de Salcantay Trek vanuit Cuzco, Peru, mij zullen verwelkomen in hun huis. Een leuk vooruitzicht dus.

Tot het volgende verslag! Gerard