Eerste verslag uit Chili

Na de hartelijke ontvangst door Javier kreeg ik een rondleiding door het huis. Voor 3 jongens die aan het studeren of net aan het werken zijn, hebben ze het goed voor elkaar! Een relaxte woonkamer, 4 (ruime) privekamers, een carport voor 3 auto´s en een grote tuin met ingebouwde barbecue voor feesten met vrienden.


Javier werkt momenteel als advocaat net als Jose Manuel, mar Jose heeft daarnaast ook nog een bijbaan als hobby. Hij werkt in een motorzaak die motors specialiseren naar de wens van de klant. Selin is degene die al 13 jaar studeert om arts te worden. Hij zit nu in zijn laatste jaar en werkt 7 dagen in de week in het ziekenhuis. Meestal zie ik de jongens in de avond, maar we moeten het vooral hebben van het weekend.


Vrijdag, na een goede nacht in een zacht bed, heb ik deelgenomen aan de Free-Walking-Tour in de binnenstad. Het lijkt wel of ik deze tours aan het sparen ben! Binnenkort mar eens een lijstje maken! :D In deze tour van ruim 4 uur (!) zijn we door de binnenstad met al zijn neoclassicistische gebouwen gelopen, hebben we verhalen gehoord over de onafhankelijkheidsstrijd van San Martin en de bloedige dictatuur. Op 11 september 1978 nam namelijk het leger (marine, landmacht, luchtmacht en nationale politie) binen een paar dagen het land over. Na deze dagen volgden jaren van onderdrukking en gruwelijke daden door de geheime politie. Gelukkig konden we tijdens de tour ook praten over leukere dingen van Chili. Zo heeft Santiago diverse parken waar de mensen bijkomen van de drukte op werk of om Pokemon te spelen! Na de tour ben ik met Jose naar een traditioneel Chileens restaurant geweest waar ik pastel del choclo gegeten heb. Dit is een soort van deegpastel uit de oven met groente, vlees en gekookte ei. Het valt me meteen op, ook gezien de gerechten met bijbehorende geuren om me heen in het restaurant, dat Chilenen weten hoe ze vlees moeten klaarmaken. :) Op zaterdagavond heb ik gebarbecued met de jongens in de tuin en heb ik enkele vrienden van hen ontmoet.


Zondag was een echte familiedag, zowat net zoals in Nederland. In de morgen ben ik met Jose mee geweest naar zijn vaders huis, omdat hij daar een monteur verwachtte om zijn Volkswagen busje te repareren. Ondertussen werd ik rondgeleid door de tuinman en (tegelijk dierenverzorger) van het terrein. Tof om voor het eerst een kakiboom te zien en te ontdekken dat de kaki´s die wij kopen in de supermarkt ongeveer 5x duurder zijn dan in Chili! Daarnaast hebben ze diverse dieren rondlopen zoals ganzen, kippen, pauwen en een soort van reeën (we noemden dat laatste dier maar gewoon Bambi). Nadat ik op deze manier een beetje de geschiedenis van Jose Manuel leerde kennen, was het tijd om die van Javier te ontdekken. Samen zijn we naar het huis van Javiers ouders gereden. En die wonen nog luxer! Een mooie villa in een elite wijk genaamd La Reyna (de Koningin) met een grote tuin met zwembad. Met het warme weer hierzo (sorry Nederland) was het fijn om even wat verkoeling te zoeken in het zwembad. De ouders van Javier waren zeer gastvrij en nodigden mij uit voor een 3-gangen lunch en aan het einde van de dag zelfs voor Kerstmis! Ik hoop dat ik zulke gastvrijheid in Nederland ook terug kan geven ooit. ´s Avonds was het tijd om iets anders van Chili te proeven en ik liet me dus graag meevoeren door de jongens, nu met Selin erbij, naar een restaruant voor een verrukkelijke sandwich en een pint met speciaal voor hen gebrouwen bier (een barley wine, voor de kenners).


Na zo´n fantastisch weekend waarin ik eigenlijk van hot naar her gebracht werd door mijn gastheren, was maandag toch wel anders. Zo heb ik mijn dag vooral besteed met verdwalen door Santiago op zoek naar een bank waar ik geld kon pinnen en een bureau voor een tour door Torres del Paine. Na komend weekend wil ik namelijk graag een trektocht van ruim een week ondernemen in het mooiste gebied in Patagonië.


Deze dinsdag kun je een musuem dag noemen. In en rond een park op 5 metrostations afstand bevinden zich diverse musea. Het museum van herinnering en mensenrechten (over de dictatuur van 1978) was zeer indrukwekkend en deed me op sommige vlakken denken aan Yad Vashem in Israël. Daarnaast heb je in dit park een museum over techniek, een trein museum (Gydo :) met heel veel verschillende wagons en locomotieven in de tuin en het Nationaal Natuur Historisch Museum. Dat laatste museum was tevens heel erg boeiend. Door de verschillende kamers heen reisde ik door de verschillende ecologische zones van Chili. In elke kamer was veel informatie te vinden en opgezette dieren die ze zelf maken in het museum. Op twee plekken liep je langs een glazen kamer waar een medewerker bezig was een dier op te zetten in een actieve pose.


Uiteraard heb ik nog meer dingen gedaan in de aanloop naar het weekend. Ik noem graag de dingen die mij het meest bijgebleven zijn. Ongeveer middenin de stad ligt de heuvel Santa Lucia waarvan ik een 360 graden uitzicht had op de binnenstad. Een grappig verhaal is dat vroeger dit park 24 uur open was, maar omdat veel geliefden daar gebruik van maakten, is het nu gesloten als het donker is. Ze zeggen hier ook wel dat de helft van de inwoners van Santiago verwekt is op die heuvel! xD
Vlak achter het huis van de jongens ligt een andere heuvel/berg genaamd San Cristobal. Naast een botanische tuin, een kabelbaan, een funicula, domineert het witte beeld van The Virgin Mary de berg. Met haar armen gespreid geeft ze dagelijks haar zegen over de stad, al dan wel gericht aan 1 kant… Dit is tevens ook een geliefde plek om te sporten. Zo ben ik met Jose een keer met de mountainbike de berg opgefietst tussen de andere fietsers, wandelaars en renners heen. Nadat ik met de kabelbaan omhoog gegaan ben, het beeld van Maria van dichtbij bewonderd heb, kwam ik een paar Nederlanders tegen die het haden over Defqon 1. Dat was eigenlijk het eerste moment in mijn hele reis dat ik mensen ontmoette die naar hetzelfde Defqon 1. festival gingen. Op 35 kilometer afstand van waar wij stonden lag het feest terein waar we zaterdag naartoe zouden reizen, maar helaas door de smog niet konden zien vanaf de heuvel. Met de funicula ben ik naar beneden gegaan. Dit was best wel een redelijk toeristisch uitje!


Op een regenachtige dag heb ik het Museo Historia Nacional bezocht. Aan de hand van diverse voorwerpen en vooral schilderijen werd ik meegenomen door de geschiedenis van Chili. Van de eerste inwoners zoals de Mapuche en de Inca´s, naar de overheersing van de Spanjaarden, naar de vrijheidsstrijd en de veranderingen tot wat Chili maakt wat het nu is. ´s Avonds ben ik met Javier naar een voetbalwedstrijd van Universitat Chili gegaan. Dit was de laatste wedstrijd van het seizoen en was daarom niet heel druk bezocht, maar ik vond het vooral leuk om de Chileense passie voor voetbal te ervaren. Voetbal is echt een groot ding in de beleefwereld van veel Chilenen. Helaas heeft deze club dit jaar niet een heel goed seizoen gedraaid, ook al is dit normaal gesproken de nummer drie van het land. Controversieel was dat we in het Nationaal Stadion van Chili aan het genieten waren van voetbal, terwijl tijdens de dictatuur dit stadion gebruikt werd als de grootste gevangenis en martelcentrum van het land.


Zaterdag 10 december. Ja het is eindelijk zover, time for Defqon 1. baby! In de rij voor de bussen naar het feestterein ontmoette ik een groep Chilenen, waaronder Diego. Met Diego heb ik uiteindelijk de hele dag opgetrokken. Fantastisch om de passie voor hardstyle de hele dag te delen met iemand. De sfeer is altijd lastig te beschrijven, maar dit is denk ik de beste omschrijving: Defqon 1. Chile 2016 was een gezellige mix van de beste Hollandse en internationale dj´s, Chileense gekheid en af en toe wat Spaanse nummers (zoals de ´Macarena´) tussendoor, maar ook puur Nederlandse nummers (zoals ´Ik wil gaan met die banaan!´). Het thema was een kopie van de Nederlandse Defqon 1. eerder in Juli, Dragonblood. Het mooiste optreden vond ik Da Tweekaz, 2 dj´s uit Noorwegen die complete gekheid creëerden voor een heel uur op de Mainstage. Toen ik thuisgekomen was, ben ik uitgeput mijn bed ingedoken. De volgende dag had ik zoveel spierpijn dat ik maar even niks deed! :´D


Maandag ben ik druk bezig geweest om iets te regelen voor Torres del Paine, maar toen bleek dat dit hem echt niet zou worden, heb ik besloten om het roer om te gooien en een hele andere bestemming te kiezen in Patagonië. Zo vertrek ik woensdag naar Coyhaique om vanuit daar diverse trips te ondernemen. Met mijn laatste dag voor de Patagonia trip heb ik deelgenomen aan een fiets-wijn-tour. Dit hield in dat we eerst met een fiets door de wijngaard gingen fietsen om het proces een beetje te zien van de struiken maar ook om het verschil te zien tussen de diverse planten en te genieten van het uitzicht op de drukke stad vanuit zo´n relaxte plek. Na het fietsen kregen we een tour door de wijnmakerij en de wijnkelder, inclusief de exclusieve collectie van ruim 10.000 flessen wijn die gerijpt worden speciaal voor de familie. Sommige wijnen zijn al meer dan honderd jaar oud! Het schijnt dat ze maar 3 flessen van deze voorraad per jaar drinken. Na alle informatie gekregen te hebben, gingen we als sommeliers drie wijnen proeven. Leuk om nog meer te horen en vooral te ervaren over/van de wijnen. Na deze tour ben ik de laatste zaakjes gaan regelen in huis voordat ik de volgende dag naar het zuiden van Chili zou vliegen. Gelukkig ook met het vooruitzicht dat ik welkom ben om terug te keren voor Kerst en Nieuwjaar.


In Patagonië heb ik eigenlijk 4 dingen gedaan wat denk ik leuk is om te noemen. Coyhaique is zegmaar de grote stad vanwaar de meeste bussen en tours starten. Op mijn eerste echte dag heb ik met de Amerikaanse Renaissance uit San Francisco geprobeerd de nabijgelegen berg te beklimmen, maar na de vijftigste hond die erg aggressief reageerde, had ik het wel gehad. Vervolgens heb ik Coyhaique een beetje verkend om daarna wat informatie op te vragen in een tourist office. Omdat het nog vroeg op de dag was, heb ik de kans genomen om een trek te doen door het Nationaal Park van Coyhaique. Onderweg kwam ik een Duitse tegen met wie ik verder de trek gedaan heb. Onderweg liepen we langs een gemarkeerd pad door bossen, over heuvels en steeds op zoek naar verschillende meren, waarvan de Laguna Verde toch wel het mooist was. De trek eindigde met een mooi uitzicht over de omgeving en de stad. ´s Avonds heb ik genoten van een pizza in een pizzaria en cervecería Mamma Gaucho, waar je heel handig een pizza kan bestellen met op beide helften een ander soort smaak. Ideaal gezien dat ze ruim 30 verschillende smaken hebben!


De volgende dag heb ik een bus genomen naar het nabijgelegen dorpje Puerto Aysen. Hier vlakbij is een meer te vinden met eromheen diverse bergen met sneeuwtoppen. De reis erheen ging alleen niet zo soepel… Omdat ik de aanwijzingen van mijn host niet goed begrepen had, ben ik de verkeerde kant van het dorp uitgelopen. Halverwege werd ik begeleid door 2 honden die graag met mij meeliepen. Op het punt dat ik erachter kwam dat ik helemaal verkeerd zat, liepen ze zelfs weer helemaal mee terug! Terug in het dorp heb ik maar besloten een taxi te nemen! Ik had geluk met mijn enthousiaste chauffeur die me graag het een en ander wilde laten zien in de buurt, inclusief de calafate bessen proeven. December is de maand dat deze min of meer blauwe bessen geplukt worden door een ieder die dat wil. Het meer was een fantastisch gezicht en zeker de trip naar Aysen waard. De volgende dag heb ik de eerste bus genomen naar Coyhaique in de hoop om meteen een bus te vinden die me naar Rio Tranquillo kon brengen. Helaas had ik de enige bus gemist met 15 minuten, waardoor ik genoodzaakt was om wat te doen in Coyhaique. Voor de tweede keer heb ik geprobeerd de berg van de eerste dag te beklimmen. Doordat ik een andere weg nam kwam ik uiteindelijk bij het juiste hek, maar die was niet te openen en het prikkeldraad zag er ook niet bepaald aantrekkelijk uit…


De dag erna was ik wel op tijd voor de bus naar Rio Tranquillo. De busrit was een prachtige belevenis, omdat we langs diverse meren reden en uitzicht hadden op regenbogen en bergtoppen met sneeuw en gletsjers. In het kleine havenplaatsje heb ik een slaapplaats gevonden in een hospedaje. Bij een van de vele touroperators heb ik een ticket gekocht om met een boot over het blauwe meer te varen en de marmer grotten te bezichtigen. En daar zat ik dan met diverse lagen kleding aan tegen de kou en de regen, reddingsvest aan en camera in de aanslag klaar om foto´s te maken van deze majestieuze tour. Heb je het beeld voor je? En toen hoorde ik dat de haven gesloten was door teveel wind. Dat was wel even balen. De volgende dag heb ik het vroeg weer geprobeerd, maar vlak voordat ik de boot kon boarden kreeg ik hetzelfde nieuws weer te horen. Toen had ik het wel gehad met dit kleine dorpje wat haast weggeblazen werd door de wind.


Met een bus ben ik naar Villa Cerro Castillo gegaan vanwaar ik een trektocht gedaan heb naar de nabijgelegen en gelijknamige berg in het Nationaal Park. Een prachtige hike van 4/5 uur waarin ik door diverse geografische zones klom. Na het dorpje verlaten te hebben wat ligt in een vallei, liep ik door weilanden waar koeien aan het grazen waren, daarna doorkruiste ik een bos met eerst loofbomen en daarna, toepasselijk met kerst in het verschiet, naaldbomen terwijl ik een kudde agressieve koeien moest ontwijken. Na het bos liep ik over velden met alleen maar kleine bosjes en toen zelfs die er niet meer waren, begon ik de wind nog meer te voelen terwijl ik langs modderige paadjes en rotsen klom naar de gletsjer die in de verte al te zien was. Toen ik het einde van de klim naderde, doemde de enorme wit-blauwe gletsjer op met langzaam ook het puur blauwe meer onder de berg in een kleine vallei tussen de bergwanden. Na ongeveer 3 uur geklommen te hebben, was het uitzicht op de vallei, de gletsjer en het meer een prachtige beloning. Door de vele regen was de weg terug redelijk glibberig, maar met wat hulp van 2 stokken kon ik de refugio weer ongeschonden terug vinden. Met nog maar 1 dag tot mijn vlucht in de morgen vertrekt naar Santiago, moest ik alvast terug reizen naar Coyhaique. Een Frans koppel bood mij een rit aan toen ik aan het wachten was op de bus. Perfect en gezellig om met liften te reizen, tenminste als je een lift weet te vinden.


In Coyhaique ontmoette ik een bekende van Defqon 1. Chile, Diego. Met hem heb ik de hele dag opgetrokken van stage naar stage en van dj naar dj. We waren beiden nog steeds verwonderd hoe soepel het verlopen was dat we zo snel elkaar gevonden hadden als feestmaten. Diego had me een paar dagen geleden uitgenodigd om bij hem thuis te verblijven en samen op te trekken. Eerder ging dit niet, omdat hij zelf aan het reizen was door Chili en Bolivia (San Pedro de Atacama dessert en Uyuni Saltflats) met zijn broertje. Het blijft me verwonderen hoe gastvrij de (meeste) mensen in Zuid-Amerika zijn. Na de lunch met zijn broer, vader en moeder ben ik met hem meegegaan naar zijn werk. Onderweg stopten we bij een rotswand met een indianengezicht, het standbeeld voor ´mate´ (een soort thee wat ze hier overal drinken met een metalen rietje met filter, terwijl ze telkens de kop bijvullen met heet water) en een uitzichtpunt waarvan we Coyhaique konden zien. Diego werkt in een fitness, sportzaal en zwembad complex. Hier heeft hij een coördinerende en controlerende functie over al deze onderdelen. Een leuk voordeel aan zijn baan is dat hij de muziek door het hele gebouw beheert. Een leuke ervaring om tijdens het fitnessen hardstyle en hardcore over de speakers te horen! :D


´s Avonds ben ik met de mannen van het huis naar La Taberna gegaan waar we genoten hebben van elkaars gezelschap, reisverhalen, biertjes, sandwiches en een kaas- en worstplankje. Gek om te ervaren dat je na twee dagen zo´n band kan opbouwen met een ander. Na cadeaus de volgende dag uitgewisseld te hebben, ben ik naar het vliegveld gegaan om alweer terug te vliegen naar Santiago om Kerst en Nieuwjaar met mijn andere Chileense vrienden te vieren. Patagonië is toch wel een van de mooiste natuurgebieden op aarde denk ik. Met een volgende reis moet ik sowieso langs Patagonië reizen, de Torres del Paine Trek doen en uiteraard een bezoek brengen aan mijn nieuwe vriend in Coyhaique! Waar je ook kerst gaat vieren. Ik hoop dat je het met vrienden en familie mag vieren. Fijne feestdagen gewenst vanuit Chili!


Gerard