Vierde update uit Bolivia

Wauw het is al weer een veel te lange tijd geleden dat ik een verslag gepost heb. Dit gaat allicht de langste zijn tot nu toe. Op 3 plekken heb ik de teksten van dit verslag in mijn mobiel getypt: in de bus van Cochabamba naar Santa Cruz, van Santa Cruz naar Sucre en de finishing touch in een internet plek in Sucre terwijl de frisse geur van regen de kamer vult. Heerlijk zo´n zomersbuitje, misschien nog wel meer nadat ik op Facebook foto´s zag van de herfst in Nederland en de verhalen over de kou. Nou daar komt die dan:

In Cochabamba heb ik in totaal 7 dagen Spaanse les gehad van Guido, een leraar literatuur die al veel toeristen het nodige Spaans heeft bijgebracht. Eerst spraken we af via het Centro Boliviano Americano, maar halverwege spraken we gewoon af in zijn huis. Dat gaf mij een mooi voordeel en hem iets meer loon.

Naast deze Spaanse lessen heb ik de stad verkend, soms met wat hulp van mensen die ik ontmoet heb en soms door gewoon domweg door de stad te struinen. Behalve met de lessen heb ik mijn Spaans ook wat bijgespijkerd door films te kijken. 1 van die films was een film gemaakt in Bolivia en ging over de Chaco oorlog waardoor Bolivia uiteindelijk een groot deel van zijn land verloor aan Paraguay. Een indrukwekkende film over de turbulente geschiedenis van Bolivia. Na wat boekingsproblemen kreeg ik na 2 nachten een bed aangeboden in het Running Chaski Hostal. Tot dan toe het beste hostal waar ik in heb verbleven. Fijn om ´s morgens verwend te worden met een luxe ontbijt van cornflakes en een eitje dat voor mij gebakken werd. In dit hostal heb ik 3 Belgen ontmoet met wie ik samen lekkere pannenkoeken heb gebakken (Guido vond ze ook lekker!), films heb gezien en naar een waterorgel/fontein/water-, licht- en muziekshow ben geweest. Na een fijne tijd van bijna 10 dagen ben ik verder getrokken naar Santa Cruz. Ditmaal dubbel gechecked of ik niet iets was vergeten, bijvoorbeeld een camera in een stopcontact...

Toen ik Santa Cruz naderde was het goed te merken dat het klimaat veranderde. Cochabamba was aan de hete kant, maar de provincie Santa Cruz is naast nog warmer ook veel vochtiger. Lekker zweten dus! In Santa Cruz heb ik de eerste dag naar het hoofdplein gewandeld. In de prachtige kathedraal aan dat plein bevindt zich een museum over heilige kunst uit Boliviaanse handen. In dit museum kreeg ik een rondleiding door David, wat later mijn nieuwe Spaanse leraar bleek te zijn! De volgende dag hadden we afgesproken in het college voor theologie, wat naast een rustige studieruimte was ook een mooie tuin bevatte. Meteen na de eerste les nodigde David mij uit om bij zijn ouders (weliswaar is hij getrouwd en heeft hij een zoontje van 2 weken, maar nog steeds woont hij bij z´n ouders tot hij genoeg geld en baanzekerheid heeft om samen te gaan wonen  ) te lunchen. Na een lekkere lunch van rijst, kip en een groentesalade ben ik met David naar een markt gegaan waar ze kleren en schoenen voor een hele goedkope prijs verkochten. Het vreemde is alleen dat zowat al deze producten gegeven zijn door Noord-Amerikanen voor de arme mensen in Zuid-Amerika en tja dan verkopen ze die hier dus gewoon... Soms voor bizar lage prijzen (10bs./1,50 euro) of met een leuke korting van 50%. De Nike Air Max hadden ze helaas niet in mijn maat, maar wel een nieuw T-shirt voor 6 euro.

Een goed hostal is voor backpackers denk ik altijd van groot belang. Soms moet je daar goed naar zoeken om de pareltjes te ontdekken. De ene keer zijn de prijzen meer dan je eigenlijk kan veroorloven en de andere keer heb je een hele goede deal te pakken. Jodanga Backpackers Hostal is dat laatste. Bar aan het zwembad, ontbijt, keuken, tv-kamer en een prijs van 50 bs. voor een gedeelde kamer (7 euro dus per nacht). Mijn tijd in Santa Cruz heb ik naast met David vooral doorgebracht met Juuso uit Finland. Van hem heb ik geleerd hoe je een heerlijke tonijn saus maakt voor bijvoorbeeld een pasta. Daarnaast zijn we o.a. ook naar een botanische tuin geweest waar we hebben genoten van de natuur, maar ook heerlijk in een park konden chillen.

Mijn volgende stop was Samaipata, een dorpje op 3 uur rijden van Santa Cruz en omringt door natuur en stilte. Bij mijn aankomst in mijn nieuwe hostal, Los Adventuros, kreeg ik een warm welkom van de Duitse eigenaar Wim. Door de liefde en gastvrijheid van hem en zijn vrouw had ik echt een top hostal getroffen. Weliswaar een beetje terug naar basic met de slaapkamer in een apart huisje net zoals de wc en douche en een keuken buiten. De eerste nacht ontmoette ik Donna (Taiwan) en Shu (Japan) in het hostal en met hen ben ik een biertje wezen drinken in het dorpje. Leuk om eens wat meer met Aziaten om te gaan. Meestal ontmoet je toch alleen Europeanen, Amerikanen en Australiërs. Over dat laatste land gesproken... De volgende dag verwelkomde ik Lex in Samaipata en in ons hostal. Het was fijn om hem na twee weken weer te spreken. We hadden meteen weer flinke lol met elkaar!

De dinsdag en woensdag hebben we volledig besteed aan het bezichtigen van de omliggende natuur en de 2600 jaar oude reüne van El Fuerte d.m.v. tours met gidsen. Op El Fuerte na deden we al deze tours i.i.g. met ons vieren. Dinsdag vertrokken we vroeg met een busje de jungle in van het nationale park Amboro. Daar deden we een pittige wandeling door een ´cloudforrest´ met varen(bomen) van 900 jaar oud en bomen die je maar beter niet moest aanraken! Het uitzicht over de omliggende heuvels vond ik al prachtig, maar dat zou in het niets vallen met wat we een dag later zouden aanschouwen. Toen we met de busjes terug gekomen waren bij het boekingbureau gingen Lex en ik direct verder naar El Fuerte. Na al diverse ruïnes gezien te hebben in vooral Peru, maar ook Bolivia, was dit opeens iets heel anders. El Fuerte bestaat voornamelijk uit een enorme magnetische steen die ze bewerkt hebben om eer te bewijzen aan de goden van vroeger en offers te brengen. Naast de steen is een groot plein met diverse gebouwen eromheen. Ik vind het leuk om te merken dat deze plek redelijk wat verbeelding nodig heeft om voor mezelf een beeld te vormen van hoe het er vroeger waarschijnlijk uit heeft gezien. Na deze lange dag hebben we ons overgegeven aan de lekkerste hamburgers die ik in tijden gegeten heb (Australische eigenaren) en met verrassend lekker speciaalbier uit Samaipata genaamd (hoe kan het ook anders) El Fuerte. Dat betekent tevens fort, omdat de Spanjaarden destijds dachten dat de plek als een fort diende, maar kan ook sterk (bier) betekenen. Ach wie weet was het ook een fort, wie zal het zeggen?

De volgende dag zijn we met een nieuwe groep vertrokken om El codo de los Andes te bekijken (een gebergte dat de overgang vormt tussen de Yungas en de Andes). Ik dacht dat ik mooie plekken op de wereld gezien had, maar dit is allicht mijn nieuwe nummer 1! Na een busrit gingen we verder te voet om als eerste een heuvel/berg op 1800 m hoogte te beklimmen. Een uitdaging op zich door smalle paadjes van 30 cm en een afgrond van ruim 30 meter links van je. En uitgerekend op onze dag was er een extra harde wind die je van je voetstuk deed waaien. Het deed me denken aan de windvlagen op Scheveningen waar je echt op de wind kan leunen, alleen dan nog een stukje harder en in een totaal ander landschap uiteraard. Op de piek konden we 360 graden rond kijken in een sprookjesachtig landschap. Ken je die scene van The Lord of the Rings dat Aragon, Gimli en Legolas over die heuvels en bergen rennen (ik geloof in deel 2). Dit deed mij daar aan denken. Vervolgens zijn we van de ene heuvel naar de andere heuvel gelopen en geklommen. Uiteindelijk daalden we toch af naar een dalletje. We zouden namelijk na de bergen naar een waterval lopen en daar zwemmen. Mij was allen niet verteld dat we eerst 2 uur in een rivier moesten lopen! Haha dus zwembroek aan, schoenen en alles wat ik mee had in of aan mijn rugzak en gaan. Her en der een waterglijbaan van steen naar een watervalletje, een natuurlijk jacuzzi en uiteindelijk een waterval van 12 meter. Na zo´n mooie (hete) wandeling door de natuur was het heerlijk vertoeven met elkaar onder de waterval en in het water. Net als de dag ervoor deden we met elkaar de Japanse PPAP dans (Pineaple, Pen, Apple, Pen). Zie ook mijn Facebook of Youtube maar. Nog hilarischer nu we met een nog grotere groep en uiteraard op zo´n prachtige plek dit deden. Toen ik dit stukje schreef was het nog maar 2 nachten wachten voordat we Hardwell zouden zien aan de andere kant van de wereld!

De dagen in Santa Cruz heb ik gevuld door met Lex, Shu en Donna de stad te verkennen met onder andere de botanische tuin. In een uitkijktoren konden we net over de bomen kijken naar de horizon waar de zon langzaam onder ging. Vrijdagavond was het dan eindelijk zover. Op een parkeerplaats naast een groot winkelcentrum hadden de Bolivianen een podium gebouwd met bijbehorende toilet-, drank- en eetgelegenheden. De eerste act die we zagen was Zombiekids (af en toe wat techno), vervolgens deed Dash Berlin het publiek losgaan en opwarmen voor de hoofdact en uiteindelijk was het dan toch zover om de Nederlandse trots Hardwell te verwelkomen. Naast de muziek deden de lichten, vlammenwerpers, confettie en luchtkanonnen hun werk om de sfeer compleet te maken. Na deze avond had ik toch wel het gevoel dat ik het hoogtepunt van Bolivia gehad had. Tijd om naar een ander land te gaan zou je denken, maar ik wil ook nog graag Sucre, (de zilvermijnen van) Potosi en (de zoutvlakte van) Uyuni bezichtigen om vervolgens met de trein vanaf Santa Cruz naar Brazilië te gaan. Het tempo moet dus iets meer omhoog. ;)

In mijn volgende verslag zal ik over mijn belevenissen in de laatste steden in Bolivia schrijven. Onder andere een geweldige BBQ met Zweden, Jurassic Park, de verschrikkelijkste busrit zo ver en de schoonheid van Sucre. Dank voor de lieve reacties en geniet ook van de geuploade foto´s van mijn vorige verslag.