Eerste verslag uit Ecuador

Toen ik de geairconditioneerde bus uitstapte werd ik welkom geheten in Guayaquil met een verzengende hitte. De luchtvochtigheid is dermate hoog dat de warmte blijft hangen en de enige manier om wat verkoeling te krijgen is door koude drankjes te drinken of diverse ventilatoren te laten waaien. Dat was samengevat de strategie van mijn hostel.

Na mijn eerste nacht heb ik de meest economische stad van Ecuador verkend aan de hand van wat tips van iemand uit het hostel. Ik kan niet zeggen dat het een hele spectaculaire stad is, maar het heeft wel 2 leuke parken met heel veel iguanen en schildpadden, een historisch museum aan de hand van maquettes met bijna-levensechte poppetjes en gebouwen (van jagers en verzamelaars, naar de komst van de Spanjaarden tot de revolutionaire tijden) en een boulevard aan de rivier die vanuit de verder in land liggende bergen stroomt naar de nabijgelegen zee. Na een wandeling langs deze parken, een mooie kathedraal bezichtigd te hebben, over de boulevard gelopen en kennis opgedaan in het historisch museum, ben ik naar een niet zo een bekende plek in de stad gegaan. Op het Universiteitsterrein is een hok voor 5 Galapagos schildpadden. Heel vet om zulke enorme schildpadden te zien. Voor als ik weer in Nederland ben (wat steeds dichterbij komt): ik heb een filmpje gemaakt van hoe een schildpad een rondje loopt door zijn hok. Grappig om te zien dat ze zo langzaam voortbewegen. Zo heb ik alvast 1 toeristisch ding gezien van de dure Galapagos eilanden, waar ik niet heen zal gaan om logische redenen (1200-1700 euro voor een week...).

De volgende morgen heb ik besloten om Guayaquil te verlaten voor het meer toeristischer Montanita. Hier vond ik al snel een hostel wat bij mij paste in Iguana Backpackers Hostel. Een gezellig hostel met (bijna) elke avond een gezamenlijke maaltijd van burritos tot BBQ met daarna beerpong als voorbereiding op het uitgaan. Naast een leuke partysfeer heeft Montanita ook overdag veel te bieden. Vanaf het balkon van het hostel kan je de ruim 40 iguanas rond de naast gelegen rivier observeren. Op het strand kun je je laten verleiden tot paragliding (aan een parachute in de lucht hangen terwijl je door een boot voortgetrokken wordt) en uiteraard surfen, heel veel surfen. Beide heb ik op mijn eerste dagen gedaan. Het paragliden was de eerste echte acitiviteit die ik deed. Samen met 3 Amerikaanse meiden van het hostel gingen we paragliden terwijl de zon onderging. Hierdoor kon ik een beetje zien hoe Montanita eruit ziet van boven en de oranje-rode zonnestralen gaf het allemaal wat extra”s.

Andere dingen die ik gedaan heb zijn surfen, een uitje naar Isla de la Plata en scubadiving. Zelfs na 4 uur surfles blijft het lastig om echt staand op het board te komen, maar de ervaring van als het dan net die ene keer lukt, geweldig! Het uitje naar Isla de la Plata deed ik samen met de Brit Hayden van mijn hostel. Met een bus gingen we naar het kust-/vissersplaatsje Puerto Lopez vanwaar diverse tours dagelijks vertrekken. Onderweg kwamen we langs een honderdtal dolfijnen die langs, voor, achter en onder onze boot (door) zwommen, omhoog sprongen en zich graag lieten fotograferen. Meteen al een geslaagd uitje! Op het eiland deden we een trektocht langs de kust om de speciale Blue-Footed-Boobies te zien. Deze gansachtige vogels komen alleen voor op dit eiland en op de Galapagos eilanden (hee weer een toeristisch ding gezien van deze dure eilanden!). Uiteraard zijn ze makkelijk te herkennen aan hun knalblauwe flippers waarmee ze vrouwtjes lokken met hun paringsdans eenmaal per jaar 15 dagen achter elkaar. De vader en moeder letten beide op de eieren en babys en zoeken om de beurt naar voedsel. Hun nest markeren ze met hun eigen poep in een cirkel eromheen. Naast deze komische vogels konden we in de verte de schuwe 2 van de slechts 14 Red-Footed-Boobies zien, Nazcavogels en veel Fregatvogels.
Na deze wandeling en een lunch aan boord de boot gingen we snorkelen bij een nabijgelegen rif. Je kent de Planet Earth videos misschien wel. Ik dacht toen dat ik even in zo een film zat. Met schildpadden in de buurt, diverse soorten vissen en prachtige koraalrifstructuren. Na een dag vol met natuur bewonderd te hebben, ging de boot alweer terug naar Puerto Lopez.

De dag hierna ben ik op dezelfde bus gesprongen naar Puerto Lopez om ditmaal te gaan scuba-diven. Voor mij was dit de eerste keer en ik voelde me heel erg geholpen en beschermd door de goede hulp van mijn instructeurs. In het begin was het wel flink wennen om opeens een andere soort lucht te ademen. Het voelt heel anders dan gewone zuurstof. Toen ik helemaal onder water was terwijl ik die lucht moest inademen, kreeg ik het even benauwd. Gelukkig kreeg ik niet echt een paniekaanval. De volgende stap was om steeds dieper te gaan wat drukverschil oplevert. Nadat ik dit ook onder de knie had, doken we langzaam naar 11 meter diepte. Het is een heel vreemd gevoel om helemaal onder water te zwemmen voor langere tijd terwijl je toch kan ademen. Tussen de vissen op zoek naar zeesterren en koraalriffen geeft wel een kick. Met mijn tweede duik kwamen we zelfs een schildpad tegen. Mijn instructeur had een GoPro mee dus hij kon mooi een foto maken van mij terwijl ik naast die schildpad zwom. Dit was zeker weer een hoogtepunt van mijn alweer 5 en een halve maand durende reis. Hopelijk kan ik snel weer ergens scuba-diven.

Na 6 leuke dagen in Montanita was het toch tijd om verder te trekken. Mijn volgende bestemming was het bergplaatsje Baños. Na een nacht in een bus kwam ik om half 6 in de ochtend aan in Baños. Omdat ik me iets minder voelde (weet niet waardoor, misschien iets verkeerd gegeten?) was ik blij dat ik een paar uurtjes extra kon slapen in een hangmat. Wat verrassend lekker slaapt! Na een in elkaar geflanst ontbijtje gegeten te hebben, ben ik gaan uitzoeken wat ik in Baños allemaal kan doen. Zo las ik in het hostel over de Casa del Arbol en een meerdaagse trip naar de jungle. Dat laatste had ik al bedacht te doen toen ik nog in Nederland was. Het vertrek was alleen dezelfde avond al... In de resterende uurtjes ben ik met een andere Nederlander uit het hostel naar de Casa del Arbol gedaan. Bij deze boomhut op een heuvel kun je schommelen boven een afgrond terwijl je geniet van een uitzicht over een vallei en een vulkaan met sneeuw aan de top. Uiteraard leverde dit spectaculaire foto”s op. Na even als een kind gespeeld te hebben met andere volwassenen op diverse schommels, ben ik met een andere nachtbus vertrokken naar Lago Agrio. Vandaar nam ik een taxi naar een restaurant wat het verzamelpunt was voor meer mensen die naar de jungle van Cuyabeno zouden gaan. Voordat het ontbijt klaar was kon ik nog even 2 uurtjes slapen in een hangmat. Het begint zowat een gewoonte te worden! Na 2 uur werd ik wakker gemaakt door de gastvrouw en kwam ik weer tot leven tussen de geluiden van de jungle om mij heen die allang wakker geworden was. Tijdens het ontbijten had ik uitzicht op aapjes die in de bomen verderop aan het spelen waren terwijl af en toe een tropische vogel voorbij vloog. Wat een prachtig continent is Zuid-Amerika!

Na het ontbijt en de ontmoeting met een Amerikaans stel van rond de 70 met wie ik o.a. de tours zou doen, zijn we met een busje door het regenwoud gereden tot de brug vanwaar we over moesten stappen op een rivierbootje. De gids in de boot, Veronica, bleek fantastische ogen te hebben ondanks dat ze in de ochtend nog vroeg een vogelspotting tour gedaan had. Gedurdende 2 uur liet ze ons diverse vogels zien en we hadden het geluk om een Anaconda te zien. Verscholen aan de waterkant tussen waterplanten lag een 3 meter zwarte Anaconda. Heel tof om er 1 in het wild te zien. In onze Ecolodge werden we verwelkomt door onze gids, Mauricio, en de Engelse vrijwilliger, Johnny, die voor mijn gevoel meer met ons optrok als een lid van de groep dan als iemand die daar werkte (wat we allemaal wel gezellig vonden). Mauricio bewees zich na de lunch als een goede gids toen we met een boottour over de rivier diverse dieren konden spotten met als hoogtepunt de Stinky Turkeys en de zoetwaterrivier dolfijnen. “s Avonds na het avondeten heb ik goed uitgekeken dat ik naar bed ging zonder een Tarantula of schorpioen in de buurt om met het geluid van alle dieren hier in de jungle in slaap te vallen.

Een nieuwe dag in de jungle van deze 4 daagse tour door het Nationaal Park Cuyabeno. Na het ontbijt zijn we met een groep van 10 met een roeiboot de rivier afgevaren op zoek naar vogels en andere dieren. Na wie weet hoeveel tijd hebben we aangemeerd om te voet verder te gaan door de jungle naar een inheems dorpje. Onderweg kwamen we veel verschillende kikkers, spinnen, vlinders en hagedisjes tegen. In het dorpje ontmoetten we een vrouw die ons leerde om van cassave pannenkoeken/tortilla”s te maken. Eerst hakte ze een boom/struik om, om alleen een steel achter te laten. Met 2 mannen trokken we aan de steel om de cassavewortel los te trekken uit de grond. Hierna pulkten we de schil van de cassave tot alleen het binnenste overbleef. Dit wasten we vervolgens om het te raspen en te verpulveren tot poeder, wat inmiddels naar bloem begon te ruiken. Van deze bloem maakten we pannenkoeken door deze op een gloeiend hete plaat te leggen die verwarmd werd door een houtvuur.

Hierna zijn we langs de sjaman geweest die ons vertelde over zijn werk en om bij sommige groepsgenoten hun rug te bewerken met een stekelige plant waardoor de huid opzwol. Nadat ze in de rivier gezwommen hadden, merkten ze dat hun spieren veel meer ontspannen waren. Ik had graag meegedaan, maar omdat ik een infectie opgelopen had in een wond mocht ik van mijn gids (die me tevens 2 keer per dag pijnigde door alcohol in mijn wond te wrijven) niet in het water. Na het avondeten wat tevens elke keer weer super goed geregeld was, hebben we een nachttocht gemaakt op zoek met onze zaklampen naar insecten, slangen en wie weet wat nog meer. De tofste dieren vond ik het minispinnetje met een rood lichaampje, de oranje-zwarte baby koraal slang en de Capuchinspider met gif wat je binnen 20-60 minuten doodt. Andere mensen uit de groep hadden ook nog een schorpioen van 12 cm gezien. Dat laatste dier heb ik dus helaas (of maar goed ook) gemist. Met de bootrit terug naar de lodge hadden we een prachtig zicht op de volle maan en 2 grote caimannen van tussen de 2 en 3 meter.

De volgende dag hebben we min of meer hetzelfde gedaan. Met een boottocht over de rivier geprobeerd om diverse dieren te spotten. Deze keer vonden we Toucans, diverse apen (inclusief het grootste soort wat in dit park te vinden is) en een Luiaard. Dat we de Luiaard echt gezien hebben wordt over gespeculeerd. Omdat Luiaarden hoog in de boom stil op zijn kop hangen tussen het gebladerte is het lastig om zeker te zijn dat je er 1 gezien hebt. Voor mij was hij daar wel. :p Maar oordeel zelf als je naar de foto kijkt. Tijdens een wandeling in de jungle hoorden we diverse vogels en gingen we achter onze gids aan tussen de struiken en bomen om zo dicht mogelijk bij het geluid te komen in de hoop de verantwoordelijke vogel te kunnen vastleggen op de camera. Ik had geluk op twee momenten dat ik op een goede locatie stond. Zo heb ik een onbekende vogel en een zwarte specht met een rode kop kunnen fotograferen. Toen we met de boot nog even gezocht hebben naar Anacondas, hebben wat mensen van de groep gezwommen in het meer tussen de Piranhas. Hierna zochten we een mooie plek op het meer om de zonsondergang te zien. Gelukkig waren er wat sluimerwolken in de lucht. Ik vind het altijd een mooiere zonsondergang als met de lucht de wolken veranderen in diverse kleuren totdat het helemaal donker is. En tja wat doe je dan als je met een bootje in het donker op een meer ronddobbert? Genieten van de sterren (bijvoorbeeld de steelpan en Orions belt) en Caimannen spotten uiteraard! Tussen wat verdronken bomen vonden we een Caiman. Via een boomstronk konden we half in het water dichter naar deze carnivoor lopen. Snel een fotootje maken en vlug in de boot, zodat de volgende toerist met zijn camera kan bewijzen hoe dapper hij is voor de mensen thuis. :D

Na het avondeten was het tijd voor een tweede wandeling in het donker. Ditmaal zijn we de jungle vlakbij de ecolodge ingedoken gewapend met 2 gidsen met machetes en onze zaklampen. Deze wandeling deed voor mij de andere nachtwandeling helemaal niks lijken. Van de ene Wolfsspin naar de andere. Verschillend van grootte, 6 tot 14 cm doorsnee. En toen zagen we opeens ook een sprinkhaan van zeker 8 cm op een boom zitten. Onderweg kwamen we 2 oude bekenden tegen: de Capuchinspider en de Koraalslang (al dan wel nu met andere kleuren). Ondertussen had een Goldenspider een enorm web gespannen over de weg die we moesten nemen. En het hoogtepunt was toch echt wel de Schorpioenspin. Het lievelingsdier van Mauricio (het dier waar hij elke keer graag naar zoekt) vonden we op een boom. Een Tarantula is groot maar deze spin is echt nog wel groter en enger. Met zijn 2 grijpklauwen (vandaar de naam) en poten van 10 cm was dit geen lieve spin ondanks dat hij niet giftig is. Mauricio had nog een verassing voor ons in petto, want hij besloot deze spin te vangen. Het duurde even met een hoop angstkreten van ons, maar toen had hij hem in zijn hand. Voor ons leuk voor een foto op afstand, maar toen maakte hij het nog spectaculairder door de spin op zijn hoofd te zetten en daar rond liep lopen. Hierna hadden we het wel gehad en was de uitgang van het bos gelukkig dichtbij. Met een biertje lieten we ons adrenaline level dalen en kwamen de stoere verhalen van de gidsen en de andere mensen die daar werkten naar boven. Dit vond ik denk ik wel het meest spectaculaire van de hele jungle trip.

Lang konden we niet slapen, want we moesten vroeg in de boot zitten met onze reddingsvesten trouw aan, verrekijker en camera in de aanslag. De laatste officiele activiteit: de ochtendboottocht. Terwijl de zon net opkwam peddelden we stil over de rivier op zoek naar slapende en nog niet gespotte dieren. De 2 Toucans die voor ons poseerden en de 20 slapende Stinky Turkeys waren denk ik wel het leukste van deze tocht. Ben je al benieuwd wat voor kalkoenen ik bedoel? Onze gids noemde de veelkleurige kalkoen-ganzen, die we veel langs de waterkant zagen, Stinkey Turkeys. Hij had ons namelijk het verhaal verteld dat hij ooit zo een vogel gevangen/geschoten had en toen hij hem klaar maakte en at stonk het vlees heel erg. Vandaar de naam voor deze mooie vogel!

Na het ontbijt hebben we met de hele groep de lodge verlaten om met een boottocht en twee busritten te reizen naar Quito. Na een biertje en wat gegeten te hebben zijn we uitgeput van de reis en de hoogte in Quito (met 2800 meter de hoogste hoofdstad in de wereld) in slaap gevallen in het Secret Garden Hostel. Het is weer een lang verhaal geworden, maar dat kan haast ook niet anders met wat ik allemaal onderneem. Nog 3 weken en dan zit ik in een vliegtuig aantekeningen te typen in mijn mobiel voor mijn alweer laatste blog! Tot horens!

Gerard